Elizabeth Remmers
Betsie werd op 27.2.1881 geboren te Vlagtwedde als 3e kind en 2e dochter van
Fokke Remmers en Geppien Moorlag. Ze werd genoemd naar haar vaders moeder
Elizabeth Fokken Remmers.
10.1. Ze had een normaal postuur. Toen ze ouder was werd ze gezet en verweerd.
Ze was lief en hartelijk en deed alles voor je. Ze was dé tante voor alle
neefjes en nichtjes. In haar slaapkamer had ze een kastje staan, waarin ze
kleine geschenken voor de kinderen bewaarde, zoals een mooie appel of een
kaatsbal.
6.2. Ze gaf niets om haar uiterlijk. Ze was enorm op haar ouders en verdere
familie gesteld. Dat was het enige, dat telde. Altijd zorgde ze voor anderen,
nooit voor zichzelf.
7.2. Een sloofke.
Ze heeft de openbare lagere school in Vlagtwedde doorlopen. Daarna kwam ze thuis
bij haar ouders. Ze werkte veel op het land. Ze molk o.a. 2 x per dag de koeien
op de Weite. 's Zomers vervoerde ze de melk in een grote bus op een fiets, met
versterkt voorwiel naar huis.
Vaak verkocht ze een deel daarvan onderweg. In die tijd verkocht de famile
Remmers veel melk aan de deur.
Ze is nooit getrouwd. Daarover doen nog steeds tal van verhalen de ronde. De
meest waarschijnlijke redenen lijken de eerste 2.
9. Ze wilde niets van mannen weten.
6.2. Ze moest niets van mannen of huwelijk hebben. Haar uitspraak was volgens
Leentje: "Ik maak liever een kalf groot dan een kind". Ze was altijd
thuis gebleven en had al die broertjes en zusjes meehelpen opgroeien. Ze had er
schoon genoeg van.
4.1. Ze heeft 1 x verkering gehad. Maar haar vader was er tegen. Wellicht wilde
die haar thuis houden?
10.1. Ze werd bedrogen door een jonge man en wilde niets meer van mannen weten.
4.1. Ze is zich toen thuis gaan toeleggen op het grootbrengen van kalveren en
varkens.
In 1919 is ze samen met haar jongere broer Karsien óp de boerderij in Stakenborg
gaan wonen en werken.
6.2. Ook ging ze elke dag op de fiets naar Vlagtwedde om haar ouders te helpen
en bracht dan melk, brood of wat dan ook. Fokko Remmers en Geppie Moorlag waren toen al rond de 70.
10.1. Op de boerderij was ze het trekpaard. Ze deed het hele huishouden, zonder
hulp.
Ze had de groentetuin, hielp met het vee verzorgen en hielp op het land.
Van de opbrengst kreeg de familie heel wat. De tijden waren ook niet altijd
gemakkelijk. Van de crisistijd hebben Betsie en Karsien weet gehad..
Stempel 6 x 33 Vlagtwedde (1933)
"Donderdag
Béste J. en M
Van morgen uw brief ontvangen onze hartelijke dank hoor
ik was net van plan plan u te schrijven- over de aardappels
We hebbem 200 kilo voor u klaar staan doch nu moet ik u eerst schrijven nu. moet
u per 100 kilo 1.56 storten bij u op postkantoor.
het papiertje doe ik er bij in
dat valt nog mee het was eerst 2 gulden on nu moeten vo niet
zuimen want de andere week kan het wel weer anders wezen.
dan mooten jelu dat bewijs eerst sturen en dan komt de controleur
en maakt de zakken dicht en weegt ze iedere zak mag dan 50 kilo we zen en dan
komt er een lootje aan en dan sturen we ze weg.
Nu moet U maar schrijven hoeveel we sturen zullen.
4 zakjes staan er klaar.
wil je er nog 2 bij hebben dat moet je maar schrijven hoor
we hebben genoeg en ze smaken lekker
dan moet ge ze in de kelder maken en dan hebt u hele jaar genoeg
duren kunnen ze wel, dan moet u 3 x 1.56 storten dan krijg je 300 kilo
het is een rare boel in Vlagtwedde. in de tuin smaken de aardappelss niets
ze zijn niet eetbaar en nu mag Karsie er gene naar toe brengen zonder
betalen natuurlijk ook zooveel per 100 kilo doch
nu brengt hij er ze stilletjes heen onder turf of stroo
hij moet ook bewijs hebben om ze van 't land te halen.
en voor dat alles krijg je niets Nu moet u maar zo gouw mogelijk
het bewijs per brief zenden dan zijn de aardappels met een week al in uw bezit
de Groeten van ons allen hoor
Elizabeth".
Foto’s genomen in 1932 links: Fokko Remmers met dochters Betsie en Leentje.
rechts: Geppie Moorlag met dochters Grietje Leentje, Wupke, Betsie.
vervolg brief:
"Het was met allen heel best en we hebben een gezellige week gehad doch het was
koud weer
Mine heeft nog de kachel gestookt en dat in juni we willen maar hopen
als U kom het een beetje warmer word
we hebben dan een gezellige week en zo druk
hebben we het nog niet
als later het koren in huis moet dat is het hier druk doch
nu nog niet
ze zijn nu wel aan schoffelen in de aardappels en bieten doch daar krijgen we
arbeiders voor.
en nu moet U maar schrijven wanneer U komt hoor nog verwachten U
ge moet geen
vleesch aard en melk en boter bonnen menemen hoor.
nieuws is hier niets meer en nu maar tot ziens hoor en schrijf je maar wanneer
je komt.
de Groeten van ons beiden hoor.
Betsie".
Elke zomer had ze op de boerderij neven en nichten te logeren, die er een heerlijke tijd
hedden en er met veel plezier en dankbaarheid aan terügdenken.
De kinderen
speelden, haalden kattekwaad uit, zwommen en reden mee op de wagens. Tante
Betsie vertelde oude familiegeschiedenissen
"Woensdag den 24 Juni 1942
Beste allemaal
Uw brief hebben we vanmorgen ontvangen onze hartelijke dank ervoor
U schrijft dat U nog 14 dagen moet wachten om te komen, doch U kunt de volgende
week hier ja wel eerst komen en dan blijf Je hier 14 dagen en dan: is de nieuwe
Meid al wel gewend bij U vader.
We dachten als U Maandag kwam en dan eerst hier na toe want het is nu mooi warm
weer en de kinderen kunnen, hier mooi spelen.
dan gaan we met ons beiden ook een dag naar Bellingwolde
is t niet veel beter
dan hebben we ee gezellige 14 dagen
hier is ruimte genoeg
de Br bonnen behoeft U niet mee te nemen dan heeft J wat meer en de andere B ook
niet daar redden we ons wel om
doch een suikerbon en koffie die wil ik wel graag
hebben en als je hier dan bent Mien dan zullen we Jan de volgende week ook eens
een lekkere pak sturen.
sla en snijbiet hebben we al klaar in de tuin
hier is ook niet veel bijzonders te krijgen maar toch nog
meer dan, bij U
Karsie is ook recht in zijn schik even goed als ik dat U bij ons komt en nu
schrijf je maar even wat dag en welke tram U in Vl. bent
je kunt ook wel met de bus van Dijman naar hier toe die gaat ook iedere dag 2
keer heen en terug naar Winschoten doch U moet maar zien
het is nu woensdag en U kan deze week nog wel schrijven wanneer je komt te
minste we verwachten nog een briefje deze week
ben nu deze week bij de tuin
heb het al haast schoon
hier zijn de vruchten best en er zijn hier ook heel wat aardappels en
boonen afgevroren doch onze zijn goed gebleven
ik schrijf maar gouw in haast
want ik moet weer naar de tuin. Karsie is aan het maaien met de Maschiene en we
hebben ook een veulentje
wat zal Carlotje dat leuk vinden zoon klein paardje en nu eerst dë groeten van
ons beiden en dan maar tot de volgende week
Betsie"
"Dinsdag den 25 Febr 1946?
Beste Mien
Door desen feliciteer ik U Hartelijk met je verjaardag
vanaag en-ik hoop dat
er nog vele Jaren mogen volgen in gezondheid en vreugde dat is mijn hartelijke wensch voor
U allemaal
Ik
bener te laait mee doch ik heb een paar dagen de Griep gehad en zoodoende is mijn brief niet meer op tijd gekomen
Ik ben. nu' zoo goed als
veer beter maar lopen kan ik niet best
ik was al lang van plan om U een pakje te
sturen met droge appels en boonen en zoo iets doch door die koude is er tot
dusver nog niets gekomen
Ik wilde U er ook wat bruine boonen bij doen maar die moeten nog gedorschen
worden
en ik kan zoo iets niet meer doen naar binnenkort zal ik het sturen hoor
Hoe
gaat het bij U
alles nog goed
schrijf je me eens gouw terug
Met K en J en de kleine gaat het ook best
Geerdientje kan alles al praten zegt Karsie
ze komen hier ieder dag bij me
nu maar eerst weer mijn Hartelijke Groeten aan u allemaal
Betsie"
Toen haar ouders meer en meer hulpbehoevend werden ging ze hen verzorgen. Ze
deed dit tot hun dood. Toen ging ze gedeeltelijk in Vlagtwedde en gedeeltelijk op de boerderij wonen.
Karsien trouwde op 24.03.1943 met Jo Mik. Betsie ging voorgoed naar Vlagtwedde.
Ze voelde zich toen al niet goed. Karsien schreef naar Santpoort dat er wat met
Betsie was, maar dat ze toch niet ziek was.
9. Ze kreeg steeds meer pijn. Van de
dokter wilde ze 't zelfde medicijn voorgeschreven hebben als haar broer Karsien
tegen rugpijn kreeg.
De dokter wilde haar onderzoeken, maar dat weigerde ze. Ze wilde zich niet uitkleden. Toen de dokter haar overreed had en haar kon
onderzoeken moest hij borstkanker in een vergevorderd stadium constateren.
6.2. Toen ze ontdekte dat er iets ernstigs mis was slikte ze teveel aspirine,
ook tegen de pijn. Ze lag dagen in een soort coma voor ze ontdekt werd. Eppy
Dijks las in de krant:"mej. R. uit Vlagtwedde...."
Ze werd in de zomer van 1945 geopereerd, in Emmen, op aanraden van Leentje.Na
het verblijf in het ziekenhuis was ze nog een tijd bij Leentje in huis om wat op
te knappen.
Terug in haar huis viel het haar tegen dat ze niet meer zo sterk was als vroeger.
Toch was ze nog van plan haar familie, zoals vanouds, gedroogde boontjes en
appels te sturen.
Ze kreeg steeds meer pijn en werd steeds meer hulpbehoevend. Haar schoonzuster
Jo trok tenslotte bij haar in om haar te kunnen verzorgen.
Op 28.4.1947 stierf ze na hevig lijden in het oude huis in Vlagtwedde.
Ze is 66 jaar oud geworden.
Ze werd begraven op het kerkhof in Vlagtwedde, achter het smeedijzeren
hek, dat haar vader maakte, toen hij al over de 80
was.
In de familie Remmers heeft Elizabeth, samen met haar broer Karsien, een
centrale rol gespeeld.
Doordat zij en Karsien altijd veel familieleden op bezoek kregen (K. krijgt) smeedden
zij een band, die nog steeds bestaat. Haar zeer grote gastvrijheid en goedheid
zijn onvergetelijk.
Heden overleed, na een lang en smartelijk doch geduldig gedragen lijden, onze
innig geliefde Zuster, Behuwdzuster en Tante
Elisabeth Remmers,
in den ouderdom van 66 jaar.
VLAGTWEDDE, 28 April 1947.
Uit aller naam:
K. REMMERS.